رابطه طرح معماری با بستر طرح
طراحی معمارانه کوششی برای ابداع راه حل ها قبل از اجرای آن هاست. اغلب طراحی، فرایندی تحلیلی است؛ در حالی که به تجزیه و تحلیل، ارزیابی و گزینش نیز نیاز دارد(لنگ، 1386) ماریو بوتا ارتباط بین ساختمان با پیرامون خود را این گونه شرح می دهد هراثر معماری دارای محیط ویژه مربوط به خود است، به بیانی ساده تر پیرامون این محیط ویژه را می توان بستر ساختمان نامید. ارتباط بین معماری و بستر آن ارتباطی نقش گرفته از یک تأثیرپذیری متقابل است. می توان گفت که این بستر و معماری آن در تماس دو جانبه و همیشگی هستند و همواره با هم در ارتباطند (گروتر، 1383) این رابطه متقابل را در معماری اسلاف می توان به وضوح دید، در حالی که معماری معاصر اغلب در چالش با بستر خود است.
تبیین و درک کامل طرح معماری - که در تعریف آن هم ابهاماتی وجود دارد و نظریه پردازان از زوایای گوناگون به آن اشاره کرده اند- در دانشکده های معماری بلافاصله پس از معرفی طرح صورت نمی گیرد (Gui, Sun & Blondia,2011،)
مولّد اولیه، اید ه آغازین است؛ ممکن است این ایده خام باشد ولی پایگاه طراحی است و انتخاب آن مؤثرترین عامل در شکل گیری طرح است. معمولاًدر طراحی خوب، تعداد بسیار محدودی ایده اصلی طرح را می سازند و حول آن ها مطالعات فرعی شکل می گیرند (لاوسون، 1388)
